In 2012 is de Wet Incassokosten in werking getreden. Vanaf dat moment dienen consumenten veertien dagen de tijd te krijgen om een openstaande factuur te betalen voordat zij incassokosten verschuldigd zijn. In de aanmaning aan de consument moet deze termijn zijn opgenomen en moet worden benoemd wat de gevolgen zijn indien er niet op tijd wordt betaald. Deze aanmaning wordt ook wel de veertiendagenbrief genoemd.
Het doel van de wetgever was om meer duidelijkheid te scheppen over het verschuldigd zijn van incassokosten. Echter, sinds het invoeren van de wet ontstonden er vaak (juridische) discussies over of de betreffende aanmaning correct was en hoe er moest worden omgegaan indien een debiteur (al dan niet gedeeltelijk) tussentijds betaalde.
Uiteindelijk heeft de Hoge Raad hierover recentelijk duidelijkheid geschept: een consument dient de dag na ontvangst van de aanmaning veertien dagen de tijd te krijgen om te betalen, daarna zijn incassokosten verschuldigd. Als een aanmaning de formulering ‘binnen veertien dagen vanaf de dag nadat deze brief bij u is bezorgd’ of ‘binnen vijftien dagen nadat deze brief bij u is bezorgd’ bevat, dan voldoet deze volgens de Hoge Raad aan de wettelijke eisen. Als er een termijn korter van 14 dagen wordt genoemd in de aanmaning dan zijn, aldus de Hoge Raad, de incassokosten niet verschuldigd. Het opnemen van een langere termijn is geen probleem.
De aanmaning dient niet alleen juridisch juist te zijn. Het is aan de schuldeiser om te bewijzen dat en wanneer de aanmaning bij de consument is ‘bezorgd’. Ook hierover heeft de Hoge Raad zich uitgelaten. Een schuldeiser dient in de dagvaarding te beschrijven en zo nodig te bewijzen dat (en wanneer) de aanmaning is verzonden naar een adres waarvan hij redelijkerwijs mocht aannemen dat de schuldenaar daar kon worden bereikt en op welke dag de brief daar is aangekomen. De Hoge Raad merkt op dat aangenomen kan worden dat gewone post in ten minste 95% procent van de gevallen de volgende (werk)dag wordt bezorgd. Het is uiteindelijk aan de (kanton)rechters om in een procedure te beslissen of er voldoende is gesteld en/of aannemelijk gemaakt inzake de bezorging van de aanmaning.
Om discussies over (de datum van) verzending en bezorging te voorkomen, is het raadzaam om (juridisch correcte) aanmaningen te versturen per aangetekende post of via e-mail (en wellicht What’s-App) met ontvangst- en leesbevestiging zodat bewijs kan worden geleverd van de dag van verzending en eventueel van ontvangst.
Tot slot. Hoe om te gaan met de consument die binnen de in de aanmaning genoemde termijn geheel of gedeeltelijk tot betaling is overgegaan? De Hoge Raad is daarover duidelijk. In dat geval is de consument incassokosten verschuldigd over het na betaling nog openstaande bedrag.
Uit de praktijk blijkt dat aan de hiervoor genoemde vereisten vaak niet volledig wordt voldaan waardoor incassokosten uiteindelijk niet op de debiteur kunnen worden verhaald. Vanuit de recht-spraak is al gecommuniceerd dat er streng aan voornoemde vereisten zal worden getoetst. Let op: het voorgaande geldt uitsluitend als de wederpartij een consument is. Bij zogenaamde handelstransacties geldt dat bij het verstrijken van de betaaltermijn de debiteur automatisch zowel wettelijke handelsrente als incassokosten is verschuldigd waarvan de hoogte afhankelijk is van hetgeen niet op tijd is betaald.
Som Advocatuur incasseert voor tal van (grote) opdrachtgevers onbetaalde facturen waarbij de incassokosten, een uitzondering daargelaten, volledig kunnen worden verhaald op de wederpartij. Indien u eens van gedachten wilt wisselen over de incasso van openstaande facturen of wanneer u vrijblijvend iets meer wilt weten over een bepaalde juridische kwestie, dan kunt u contact opnemen met mr. John Veerman of mr. Lydia Visscher van Som Advocatuur (telefoonnummer 0299-323878 / info@somadvocatuur.nl).
|
|
